وقتی خیلی کوچیک بودم یادمه همیشه مامان برنامه های miss world و miss universe رو دنبال میکرد و اطلاعات کاملی در مورد این شو های تلویزیونی داشت که البته بیننده کم نداره. من کوچیک بودم و نمیدونستم اساسا این کارها برای چیه و خب چرا؟ تا اینکه توی سایت ها و روزنامه های وطنی خوندم که این کارها منزلت زن رو میاره پایین و صرفاً دید جنسی به زن رو داره رواج میده. برداشت خاصی انجام ندادم تا اینکه دیروز برنامه ی miss usa 2010 رو دانلود کردم و البته یکی دو ساعتی میشه که کامل دیدمش.
برنامه ای که میلیون ها بیننده از سراسر دنیا داره و در نهایت یک دختر از ۵۱ ایالت آمریکا برنده مسابقه و البته دختر شایسته ی آمریکا میشه که در نهایت برای مسابقات جهانی نماینده آمریکا خواهد بود. بذارید از اینجا بحث رو شروع کنم که در حین دیدن این شو فقط دلم برای دختران و زنان کشورم سوخت و به این نتیجه رسیدم که اتفاقاً بلعکس این برخی از ماهاییم که از زیباییهای یک دختر در جامعه داریم استفاده ی ابزاری و جن.سی و حتی سیاسی میکنیم نه اونها. این تنها کشور ماست که دم انتخابات همه آزاد میشن هرچی دوست دارن بپوشن و هر حرکتی بکنند ولی بعدش بگیر بگیر ها شروع میشه.
داشتم غبطه میخوردم به این همه شعوری که توی اون مراسم بود. دختر شایسته ی سال ۲۰۰۹ آمریکا از برنامه هاش در سال گذشته میگفت که یه موسسه برای کمک به بیماران سرطان ۳۰نه دایر کرده٬ تو زلزله ی هاییتی کمک رسانی کرده و بدون هیچ غروری اونجا رفته و کمک ها اولیه رسونده و علاوه بر هیکل بسیار زیبا و قشنگش از تحصیلات عالی نیز بی بهره نبوده. امسال هم دختری لبنانی-آمریکایی مسلمان(شیعه) با نام Rima Fakih که نماینده ایالت MichiGan بود اول شد که واقعا برازندش بود. برخی خرده میگرن که چرا بیشتر روی بدن این افراد امتیاز داده میشه که در جواب باید بگم اصلا هم اینطور نیست و اندام تنها بخشی از مسابقه هست که البته جزو فرهنگ اونجاست و اساسا یه دختر که در این مسابقات شرکت میکنه باید زیبایی ظاهری و تناسب اندام داشته باشه و علاوه بر امتیازدهی به اندام، به لباس و سطح معلومات هم نمره داده میشه.
نوشته شده در تاریخ: 2 خرداد 1389
